Այս հեքիաթը ինձ տվեց երկու խորհուրդ:
Առաջին խորհուրդը այն էր,որ ինչ էլ լինի հույսը չպետք է կորցնի և պետք է օգտագործի այն:Հույսը մարդուն միշտ պետք է առանց հույսի մարդ չի կարողանա հաղթահարել դժվարությունները:Հույսը դա լրացուցիչ ուժի նման բանե,երբ դրան հավատաս և փորցես օգտագործել կարե քեզ այն փրկի:
Երկրորդ բանն այն էր,որ կյանքը երբ ապրում ես պետք է ապրես և չցանկանաս հեռանալ կյանքից:Ժամանակ կգա երբ դա էլ կլինի բայց ներկան պետք է ապրես և չսպասես մահվան:Մահը ինքը կգա և դուք այդ վարկյաներին կզղճաք,որ կյանքը չվայելեցիկ և չապռեցիկ այն ցանկությամբ:
Վահե Սարգսյան 